کسی که هیچکس نبود...
دوشنبه, ۷ مرداد ۱۳۹۲، ۰۷:۰۸ ب.ظ
حسین پناهی(ششم مرداد1335 -1383)
و رسالت من این خواهد بود
تا دو استکان چای داغ را
از میان دویست جنگ خونین
به سلامت بگذرانم
تا در شبی بارانی
آن ها را
با خدای خویش
چشم در چشم هم نوش کنیم
من خویشاوند هر انسانی هستم که خنجری در آستین پنهان نمیکند. نه ابرو درهم میکشد، نه لبخندش ترفند تجاوز به حق نان و سایه بان دیگران است. (شاملو)
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲)
- بهمن ۱۳۹۳ (۲)
- آبان ۱۳۹۳ (۴)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱)
- تیر ۱۳۹۳ (۲)
- خرداد ۱۳۹۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۲)
- اسفند ۱۳۹۲ (۴)
- بهمن ۱۳۹۲ (۹)
- دی ۱۳۹۲ (۱)
- آذر ۱۳۹۲ (۸)
- آبان ۱۳۹۲ (۵)
- مهر ۱۳۹۲ (۱۶)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۷)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۸)
پربیننده ترین مطالب
-
۹۲/۰۵/۳۱ای شـیـر پـیـر بسـتـه بـه زنجیـر
-
۹۲/۰۵/۰۴مرغ سحر
-
۹۲/۰۵/۰۴آرمیدن در خواب اقاقی اها
-
۹۲/۰۹/۱۵فریدون شهبازیان و مهدی اخوان ثالث
-
۹۲/۰۵/۱۱به یاد روزهای نقد کتاب
-
۹۲/۰۵/۰۴تا چند سال دیگر
-
۹۲/۰۵/۱۲ترکاندید
-
۹۲/۰۵/۰۷کسی که هیچکس نبود...
پیوندهای روزانه
