مرغ سحــــــر

موسیقی؛هنر مغموم سرزمین من بار دیگر مهمان جانهای تشنه ی مردم شهرمان شد.بار دیگر به همت هنر مندان صدای سازها هم گوش مردم را پُر کرد و هم چشمهایی را که باید باز کرد. اکنون فقط استقبال پرشور مردم نیست که حدیث هر یک از برنامه های امسال موسیقی شهر است و تنها مدیران پر مدعای فرهنگ شهرنیستند که شرمنده ی این مردان هنر موسیقی هستندمدیرانی که  امیر الامرایشان در قحطی بازار هنر که خودش یکی ازمسببان آن بوده از اقتصاد هنر سخن رانده بود.البته او نگفت رابطه ی صندلی های خالی سالن اداره ارشاد شهر و هنرمندان موسیقی که هیچوقت برنامه هایشان را باهمکاری ارشادشهر برگزار نمی کنند و اقتصاد هنر چیست؟.گلایه های احمد رضا جعفری فرد(و دوستانش که با هزینه های شخصی وبدون چشمداشت مادّی این برنامه را اجراکردند )از این مدیران و مسئولین هم گمان نمیکنم راه به جایی ببرد مگر اینکه دستی از غیب برون آید و کاری بکند.

از اینها که بگذریم موسیقی ایرانی چون طفلی ست که هرگاه از دامان مادر دور میشود با بی مهری و شماتت بیگانگان و مدعیان بی هنر روبرو ست.این امر در شهری با پس زمینه های قرهنگی و اجتماعی و سیاسی چون آران و بیدگل ؛موسیقی را  در تنگنایی دو چندان قرار داده بود ولی اکنون عبور از گردنه ای خطرناک کاروان موسیقی شهر را ازپرتگاه نابودی نجات داده است..برنامه ی سه شنبه شب با وجودکاستی های که داشت در خور تحسین و دست مریزاد فراوان است .من به سهم خودم از همه ی کسانی که در فراهم شدن این ساعات خوش یاری رساندند سپاس فراوان دارم .مخصوصا از :احمدرضا جعفری فرد؛مهدی شکری؛جعفر عربیان, سعید رزاق پور ؛ناصر کامش ودیگرهنرمندان نوازنده در این برنامه و سپاس ویژه از آقای نوذریان مسئول کانون شهیدعربیان.