مرغ سحــــــر

لامروّت دو سال هم صبر نمی کند شاید مشکل تورم ۲۹۰ میلیون درصدی زیمبابوه حل شود، بعد دوباره برگردد. واقعا استقلال هم چیز خوبی است. ما ایرانی ها خوب می فهمیم استقلال چقدر مهم است. از همان سال ۱۳۵۷ خودمان که می شود سال ۱۹۷۹ ارمنی، یک سال بعدش یعنی در سال ۱۹۸۰ زیمبابوه تحت مبارزات داهیانه رابرت موگابه تبدیل به یک کشور مستقل شد و مردم در یک انتخابات پرشور رابرت موگابه ۵۹ ساله را انتخاب کردند. او هم کشور را به سوی استقلال برد و به همین دلیل از همان سال تا حالا هفت بار هی انتخابات پرشور برگزار شده و هی رابرت موگابه رئیس جمهور شده و دائما صفر تولید کرده. او موفق شده حقوق کارمندان دولت را از ۵۰۰ دلار در ماه به ۵۰۰ هزار میلیارد دلار برساند و هی رئیس جمهور شود. بالاخره پنج سال قبل موگابه مجبور شد که قدرت را با بقیه شریک شود. البته منظور از بقیه افراد مخالفش نیست، او کمی قدرت به نخست وزیر خودش مورگان چانگیرای داد که در این پنج سال تورم یک میلیون درصدی به تورم ۱۰۰ هزار درصدی رسید و کمی وضع اقتصادی کشور بهتر شد. به همین دلیل دوباره انتخابات برگزار شد و موگابه که گفته است وظیفه آسمانی برای اداره زیمبابوه دارد دوباره از امروز رئیس جمهور شد.

یعنی واقعا آدم حظ می کند از دیدن کشورهای مستقل شده آفریقا. ماه! مامان! ناز! گفتم مامان یاد همسر موگابه افتادم. آقای رابرت موگابه تا سال ۱۹۹۲ یک زن داشت که زنش سرطان گرفت و مرحوم شد. یک منشی هم داشت به اسم گریس ماروفو که طبیعتا از موگابه بچه دار شد، یعنی هم منشی مذکور شوهر داشت و هم موگابه زن داشت، ولی تاریخ نشان می دهد که بچه دار شدن آنها به این چرندیات ربطی ندارد. خانم گریس ماروفو که ۴۱ سال از موگابه کوچکتر است، زمانی که موگابه با او ازدواج کرد ۳۱ سال داشت و در زیمبابوه بخاطر خریدهای خارجی اش به گوچی گریس معروف است. یکی از خصوصیات موگابه این است که همیشه تورم کشورش دارد بالا می رود ولی همیشه در حال خنده است. خیلی جالب است. موگابه دیروز با ۶۱ درصد بر نخست وزیر خودش پیروز شد و با وجود اینکه ۹۱ سال دارد قصد دارد به سیاستهای مارکسیستی خودش ادامه دهد. زیمبابوه قبل از اینکه به استقلال برسد، سالانه هشت میلیارد دلار تولید ناخالص ملی، رشد اقتصادی ۱۴ درصدی و تورم ۷ درصدی داشت. در حال حاضر زیمبابوه دو میلیارد دلار تولید ناخالص ملی دارد، رشد اقتصادی آن منفی ۳۶ درصد است، نرخ تورم ۲۳۱ میلیون درصد و نرخ بیکاری در آن ۹۴ درصد است. در چنین کشوری آدم اگر رئیس جمهور نباشد سرپیری چطور می تواند خرج زن و بچه اش را دربیاورد و ضمنا به مارکسیسم هم وفادار باشد؟